Πολλές από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου είναι και οι μικρότερες στον κόσμο: η πανδημία, η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και η γεωπολιτική αναταραχή μετά βίας έχουν κάνει ένα βαθούλωμα στον τεράστιο πλούτο τους. Τι περνάει από το μυαλό του καθένα όταν σκέφτεται τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου; Πολλοί άνθρωποι πιθανότατα θα εκπλαγούν αν ανακαλύψουν ότι πολλά από τα πλουσιότερα έθνη του πλανήτη είναι επίσης από τα πιο μικρά.
Ορισμένες πολύ μικρές και πολύ πλούσιες χώρες -όπως ο Άγιος Μαρίνος, το Λουξεμβούργο, η Ελβετία και η Σιγκαπούρη- επωφελούνται από την ύπαρξη εξελιγμένων χρηματοοικονομικών τομέων και φορολογικών συστημάτων που προσελκύουν ξένες επενδύσεις, επαγγελματικά ταλέντα και μεγάλες τραπεζικές καταθέσεις. Άλλοι, όπως το Κατάρ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έχουν μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων ή άλλων προσοδοφόρων φυσικών πόρων. Τα αστραφτερά καζίνο και οι ορδές τουριστών είναι επίσης κερδοφόρα για τις επιχειρήσεις: ο παράδεισος των τυχερών παιχνιδιών της Ασίας Μακάο παραμένει μια από τις πιο εύπορες πολιτείες στον κόσμο παρά το γεγονός ότι έχει υπομείνει σχεδόν τρία χρόνια διακοπτόμενων lockdown και ταξιδιωτικών περιορισμών που σχετίζονται με την πανδημία, σύμφωνα με το Global Finance.
Οι ανισότητες Η πανδημία του κορονοϊού έκανε αισθητές τις ανισότητες με τρόπους που λίγοι θα μπορούσαν να είχαν προβλέψει.
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πλουσιότερα έθνη -συχνά πιο ευάλωτα στον κορονοϊό λόγω του μεγαλύτερου πληθυσμού τους- διαχειρίστηκαν τους πόρους για να φροντίσουν καλύτερα όσους είχαν ανάγκη. Ωστόσο, αυτοί οι πόροι δεν ήταν εξίσου προσβάσιμοι σε όλους. Επιπλέον, ο οικονομικός αντίκτυπος των lockdown έπληξε τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους πιο σκληρά από εκείνους με υψηλά αμειβόμενα επαγγέλματα και αυτό, με τη σειρά του, τροφοδότησε ένα νέο είδος ανισότητας μεταξύ εκείνων που μπορούσαν άνετα να εργαστούν από το σπίτι και εκείνων που έπρεπε να διακινδυνεύσουν την υγεία και την ασφάλειά τους. Καθώς η πανδημία υποχώρησε, ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε παγκοσμίως, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, επιδεινώνοντας την κρίση των τιμών των τροφίμων και του πετρελαίου. Ακολούθησε το Ισραήλ-Χαμάς, προκαλώντας μεγαλύτερη αναστάτωση στις αλυσίδες εφοδιασμού και στις αγορές εμπορευμάτων και ενέργειας.